Broj hadisa: 216
حَدَّثَنَا عُثْمَانُ، قَالَ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ مُجَاهِدٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ مَرَّ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم بِحَائِطٍ مِنْ حِيطَانِ الْمَدِينَةِ أَوْ مَكَّةَ، فَسَمِعَ صَوْتَ إِنْسَانَيْنِ يُعَذَّبَانِ فِي قُبُورِهِمَا، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ” يُعَذَّبَانِ، وَمَا يُعَذَّبَانِ فِي كَبِيرٍ ”، ثُمَّ قَالَ ” بَلَى، كَانَ أَحَدُهُمَا لاَ يَسْتَتِرُ مِنْ بَوْلِهِ، وَكَانَ الآخَرُ يَمْشِي بِالنَّمِيمَةِ ”. ثُمَّ دَعَا بِجَرِيدَةٍ فَكَسَرَهَا كِسْرَتَيْنِ، فَوَضَعَ عَلَى كُلِّ قَبْرٍ مِنْهُمَا كِسْرَةً. فَقِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَ فَعَلْتَ هَذَا قَالَ ” لَعَلَّهُ أَنْ يُخَفَّفَ عَنْهُمَا مَا لَمْ تَيْبَسَا أَوْ إِلَى أَنْ يَيْبَسَا ”.
PRIČAO NAM JE Osman, njemu Džerir prenoseći od Mensura, on od Mudžahida* a ovaj od Ibni-Abbasa, da je rekao:
– Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, naišao je pokraj jednog zidom ograđenog palmika Medine ili Mekke i čuo glas dviju osoba koje su podvrgnute mučenju u svojim grobovima.
Tada Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Podvrgnute su patnji, ali ne zbog nečeg velikog.”
Potom reče: “Jedan od njih nije se čuvao svoje mokraće, a drugi je prenosio klevetu.” Zatim je zatražio jednu palminu granu, slomio je na dva dijela i na svaki grob stavio po jedan.
– Allahov Poslanice, reklo mu se, zašto si to učinio?
– Možda će im ovo, reče on, olakšati (patnju) dok se one ne osuše.
