Broj hadisa: 93
حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ، قَالَ أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، قَالَ أَخْبَرَنِي أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم خَرَجَ، فَقَامَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حُذَافَةَ فَقَالَ مَنْ أَبِي فَقَالَ ” أَبُوكَ حُذَافَةُ ”. ثُمَّ أَكْثَرَ أَنْ يَقُولَ ” سَلُونِي ”. فَبَرَكَ عُمَرُ عَلَى رُكْبَتَيْهِ فَقَالَ رَضِينَا بِاللَّهِ رَبًّا، وَبِالإِسْلاَمِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ صلى الله عليه وسلم نَبِيًّا، فَسَكَتَ.
PRIČAO NAM JE Ebul-Jeman i rekao da ga je obavijestio Šu'ajb prenoseći od Zuhrija, ovoga obavijestio Enes b. Malik da je Vjerovjesnik, sallallahu alejhi ve sellem, izašao (među svijet) i da je Abdullah b. Huzafe – ustao i upitao:
– Ko je moj otac?
-Tvoj otac je Huzafe – odgovorio je on.
Zatim je mnogo puta rekao: “Pitajte me još! Tada Omer sjede na koljena i reče: “Mi smo zadovljni što nam je Allah Bog, islam vjera, a Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, vjerovjesnik!”
Potom je i Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, zašutio.
